Bijna 4.000 piratensites worden geblokkeerd door ISP’s over de hele wereld

ISP-blokkering is een belangrijke maatregel geworden voor de entertainmentindustrie om zich te richten op piratensites op internet.

In de afgelopen jaren zijn sites geblokkeerd in heel Europa, Azië, Latijns-Amerika en zelfs Down Under.

Het eerste blokkerende bevel werd in 2006 door een Deense rechtbank afgegeven tegen de muziekdownloadwinkel AllOfMP3 en na twee jaar waren lokale ISP’s ook de eersten die The Pirate Bay blokkeerden .

Deze inspanningen werden later gevolgd door vergelijkbare orders in het VK, België en andere Europese landen, met de rest van de wereld achterna. Tijdens een antipiraterijconferentie deze week in Frankrijk gaf de Motion Picture Association (MPA) van Hollywood een overzicht van de voortgang tot nu toe.

Okke Delfos Visser, hoofd van de juridische afdeling van MPA in de EMEA-regio, informeerde het publiek dat piratensites nu geblokkeerd zijn in 31 landen over de hele wereld. Zoals de kaart hieronder laat zien, wordt de lijst gedomineerd door Europese landen.

Samen blokkeren internetproviders in deze landen in totaal 3.966 websites en 8.150 ‘werkelijke’ domeinnamen.

De kaart hierboven laat ook enkele blokkerende ‘gaten’ zien. Afrika is bijvoorbeeld nog helemaal leeg. Evenzo blijven de Verenigde Staten en Canada ook blokvrij, hoewel er oproepen zijn om dit te veranderen. 

West-Europa is het best overdekte gebied. Uit de presentatie van de MPA bleek echter dat er aanzienlijke verschillen zijn in de reikwijdte van de blokkades daar. 

Portugal en Italië lijken het meest grondig te zijn, met respectievelijk 944 en 855 geblokkeerde websites. Nederland en Litouwen zitten ondertussen vast op één site, zoals hieronder weergegeven. 

Niet alle blokkades van piratensites vinden plaats via de rechtbanken. In Italië, Rusland en Portugal zijn er bijvoorbeeld administratieve procedures waardoor sites worden geblokkeerd. Ongeveer 42% van de wereldwijde blokkeringsprocedures vindt plaats via administratieve procedures, en civiele (53%) en strafzaken (5%) vormen de rest.

Wat wel duidelijk is, is dat het blokkeren van sites steeds vaker voorkomt. Gedurende de eerste tien jaar werden er minder dan 1.000 sites geblokkeerd, maar in de afgelopen drie jaar werden meer dan 3.000 nieuwe sites toegevoegd aan het totaal.

De brandende vraag is of deze inspanningen daadwerkelijk helpen om piraterijpercentages te verlagen. Het is geen geheim dat toegewijde piraten veel opties hebben om ze te omzeilen, maar de MPA wijst erop dat het blokkeren van sites over het algemeen werkt. 

In zijn presentatie citeerde Visser verschillende studies en peilingen die dit ondersteunen. Hoewel het geen zilveren kogel is, leidt het blokkeren van sites tot minder bezoeken aan de getargete sites, het verlaagt de algemene piraterijpercentages en drijft sommige casual piraten in plaats daarvan naar juridische opties.

De presentatie en cijfers zullen ongetwijfeld worden gebruikt om de inspanningen voor het blokkeren van sites nog verder uit te breiden. Canada en de Verenigde Staten lijken de meest opvallende doelen. Maar de geschiedenis heeft aangetoond dat het daar een nogal gevoelige kwestie is, dus het is waarschijnlijk wat hevig verzet.